σύνταξη – επιμέλεια κειμένου και άρθρου: Εύα Μαυρίδου
Παρατήρηση και συγχρόνως ευχή, αλλά όχι για να παραμείνει ευχή:
Όλο και περισσότεροι Καθηγητές και Διευθυντές σχολείων Δημόσιων και μη, να συνειδητοποιήσουν ότι το επάγγελμά τους, αυτό του Δασκάλου, του Καθηγητή , του Παιδαγωγού… ΔΕΝ είναι ένα απλό επάγγελμα! Και για να μην χρησιμοποιήσουμε το κοινό και επαναλαμβανόμενο ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ως λέξη, θα πούμε το εξής :
Είναι Αυτό που μπορεί να ΑΛΛΑΞΕΙ την τύχη και τη ζωή όχι ενός, αλλά πολλών ανθρώπων!!!
Εμπνεύστε τα παιδιά! Δείτε μέσα τους! Διδάξτε Αξίες! Διδάξτέ τα την δική τους Αξία! Γεμίστέ τα με αυτοπεποίθηση, ακόμα και όση δεν μπόρεσαν να πάρουν ή να νιώσουν! Καμαρώστε για ό,τι έχετε ξεχωρίσει σε εκείνα και δείξτε το!
Ε Ν Δ Ι Α Φ Ε Ρ Θ Ε Ι Τ Ε !
Α Σ Χ Ο Λ Η Θ Ε Ι Τ Ε!!
Μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο τους και να κάνετε τον κόσμο όλων καλύτερο!!!
Μην ξεχνάτε…Μια σας λέξη μπορεί να καθορίσει πολλά!
Και σίγουρα θα θυμούνται και θα μνημονεύουν για πάντα!το καλό που τους κάνατε. Γι΄αυτό να είστε σίγουροι.
Σας παραθέτουμε ένα κείμενο που απλά μάς εκφράζει… και με αφορμή την τελική ευθεία των Πανελληνίων, εξετάσεις κατά τις οποίες δοκιμάζονται πολλά και κρίνονται ακόμα περισσότερα στον ευαίσθητο ψυχισμό των παιδιών μας!
΄΄Την Πέμπτη (και επειδή το κείμενο έχει διαχρονική αξία και σημασία, εδώ εμείς θα βάλουμε το ”Μια (οποιαδήποτε) Πέμπτη”) τα παιδιά μας πληροφορήθηκαν τους βαθμούς τους από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Προφανώς η ευχή μας για επιτυχία δεν έπιασε σε όλους.
Κάποιοι πανηγυρίζετε, αλλά δίπλα σας υπάρχουν παιδιά που δεν τα κατάφεραν.
Σε αυτά τα παιδιά ένιωσα την ανάγκη να απευθυνθώ απόψε.
Θέλω να σας θυμίσω, πως όπως η αγκαλιά του γονιού, έτσι και του δασκάλου, υπάρχει πάντα εδώ για εσάς. Δεν είναι αγκαλιά παρηγοριάς, αλλά κατανόησης, συμπαράστασης και ανακούφισης.
Βλέπετε η επιτυχία πάντα είχε πολλούς διεκδικητές, αλλά το στραβοπάτημα έχει τη μοίρα να είναι ορφανό.
Κανένας δε γνωρίζει καλύτερα τον πόνο που προκαλεί μια κακή πορεία, πόσες ενοχές γεννά και πόσο αδιέξοδη δείχνει η ζωή μετά από αυτή, περισσότερο από ένα δάσκαλο. Ίσως γιατί είναι το πεπρωμένο μας να βιώνουμε αυτές τις καταστάσεις κάθε χρόνο πολλαπλά.
Αν νιώσετε λοιπόν την ανάγκη να απευθυνθείτε σε εμάς, αν μας αισθανθείτε ικανούς να αφουγκραστούμε την αγωνία σας για το μέλλον, να γνωρίζετε ότι θα είμαστε εδώ να σας ακούσουμε.
Όχι για να δώσουμε λύσεις. Απλά για να βάλουμε το πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις.
Όταν είμαστε πεσμένοι, δίνουμε την ευκαιρία σε όλα να φαντάζουν μεγάλα.
Ανασυνταχθείτε και παλέψτε το. Μιλήστε για αυτό για να το αποδυναμώσετε.
Κανένα εμπόδιο στη ζωή δεν την διακόπτει, ίσως μόνο την καθυστερεί…
Με τιμή,
Σ. Ασημέλλης΄΄
(Χημικός, Καθηγητής στο Πρότυπο Γυμνάσιο Αναβρύτων)